Dankbaarjaar #2: Een terugblik op 2021

De laatste uren van 2021 zijn aangebroken en 2022 heeft haar intrede al aangekondigd. Ze zal knallend komen. Spetterend. Om de komst van een onbeschreven blad te vieren. Het onbeschreven blad van 365 nieuwe dagen.

Maar niet voordat we 2021 hebben afgesloten. Stilstaan bij de onnodige ballast die we achter ons mogen laten. Niet voordat we stilstaan bij onze dankbaarheid. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn, ook als je een onstuimig jaar achter de rug hebt.

In 2021 ben ik mezelf op zoveel vlakken tegen gekomen. Zoals ieder jaar. Whats new? Maar ieder jaar mag ik een laagje dieper.

Ik kwam er achter dat wat ik eind 2020 gevoeld had er niet voor niets was. Dat ik mijn eerste gevoel had mogen volgen. Het jasje wat niet past, rekt vanzelf op. Is dat wat we willen? Nee, niet wat ik wil. Daarnaast geef ik mezelf een schouderklopje. Dat ik dit heb mogen ontdekken. Ik weet nu dat ik geen opgever ben. Ik probeer, ik ben loyaal, ik geef alles. En dat mag ik ook voor mezelf doen.

Het jasje van mijn werk paste namelijk niet. Ik heb het geprobeerd. Uiteindelijk kreeg ik in het voorjaar van 2021 mijn ontslag. Heftig. Het voelde heftig, maar ook goed. Een moment van bezinning en een nieuw begin. Ik wist nu nog beter wat ik niet meer wilde.

Ik kreeg mijn ontslag vroeg een WW-uitkering aan. Zei die WW-uitkering weer af. Kreeg een vast contract. Maakte lastminute allemaal andere keuzes dan vooraf gedacht.

Ik verbaasde mezelf. Ik ging in volledige overgave. Was het met momenten niet lastig? Zeker. Maar ik gaf me over. Aan dat wat was. Aan dat wat zou komen. En dat voelde goed, eng, maar goed. Ik gaf me over aan de onstuimige tijd.

De ene keuze die ik maakte, volgde door een andere keuze. Je hoeft maar een stap te zetten den de rest van de weg wordt vanzelf zichtbaar. Mijn gevoel was kraakhelder. Er was paniek, veel paniek. Maar al die paniek waaide ook weer over.

Het was een jaar waarin ik nog meer ging voelen. Mijn wens: Voelen waar ik gelukkig van wordt. Voelen waar blokkades zijn. Mijn blokkades aan te kijken en er dwars doorheen te gaan. Te groeien. Ik ging er doorheen. Meer dan ik vooraf had kunnen bedenken. Ik vind het nog altijd doodeng.

Voelen is helen. En ook al is de storm nog zo onstuimig. Je komt er altijd weer uit. Lichter. Luchtiger. Bevrijd.

We namen dit jaar afscheid van ons rode maatje met snorharen. Wat een gat sloeg in mijn hart. Maar meer nog ben ik dankbaar dat hij er was. Ik wilde een maatje, ik kreeg een maatje. Voor het leven. Nu hij er niet meer is leeft hij voort in ons hart.

Het was een jaar waar alles en/en mocht worden en niet of/of. Waar alles naast elkaar mag bestaan.

Een jaar waarin ik mijn hart steeds meer op mijn tong mag dragen, maar waar ik ook nog een lange weg in heb te gaan. Een jaar van groeipijnen. Maar altijd met volle angst vooruit. Een jaar van afpellen. Steeds weer een laagje dieper.

Op naar de volgende lagen. Ik laat de lagen van 2021 daar waar ze zijn gevallen.

Voor jou mooi mens:

Hoe je jaar ook is geweest. Je bent precies waar je moet zijn. Ik wens je al het goeds voor 2022. Dat je in 2022 je gevoel mag volgen! Dat deze gevuld mag zijn met liefde en alles wat wenselijk is. Dat je vooral jezelf mag zijn. Je met zachte ogen naar jezelf mag kijken. Jij bent het waard.

Goei roetsj en Tot volgend jaar.