Dankbaarweek #13

Iedere week neem ik de week met je door aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Deze week waren we voornamelijk dankbaar voor de zon, de tempratuur en het gevoel dat het ons gaf en deden we waar we echt behoefte aan hadden.

Mijn lijf gaf in het begin van de week duidelijke tekenen dat ik beter mocht luisteren naar haar. Vandaar dat ik deze week ook de blog online liet komen: Luisteren naar je lijf, hoe dan? Ons lijf draagt ons en heeft goede zorg nodig. Toch is dat moeilijker dan het lijkt. Dus ging ik een aantal dagen op tijd naar bed. Deed ik dutjes op de bank en vroeg ik mezelf oprecht af: ‘Wat heb ik nu nodig?’ Ik wilde eruit. De natuur in. Even opladen.

Dus op vrijdag waren we allemaal om half 9 gewassen en wel. Klaar om de natuur in te trekken. We wonen in het zuiden des lands. Heel eerlijk bezoeken wij de trekpleisters van onze omgeving vrijwel nooit. We besloten weer eens naar het drielandenpunt te gaan in Vaals.

Ik zal aankomende positiviteit even in perspectief plaatsen: Het geplande uitje begon met een hond die wagenziek was en de auto onder spuugde. Bij aanvang van de wandeling begon de kleuter al te zeuren dat hij dorst had en eindigde ons uitje met een temper tantrum van de minisnoet.

Maaaaaar dat kon voor ons de pret niet drukken. We besloten, gezien de dorst van de kleuter, een andere route te nemen. We trokken naar een plek waar we drinken konden halen. Dat werd een win-win situatie voor alle partijen. Even waande we ons in een ‘normale’ wereld.

De kleuter kreeg appelsap, de snoetjes genoten van de speeltuin, wij dronken koffie (wel staand dan) en we maakte nog een heerlijke wandeling in het bos. We genoten er allemaal zo van dat niets meer voelde als een tegenslag. We waren oprecht gelukkig. Om ons uitje af te sluiten beklom ik (met de lift) de wilhelminatoren (34m hoog). Een wens van de grote snoet. Hij was helemaal in zijn sas en durfde zelfs de skywalk op.

‘Het gaat niet om de bestemming, maar de reis er naar toe’

Haha, soms niet! In het weekend poetsten we het hele huis. Ik haaaat de reis er naar toe. Trust me. De bestemming daarentegen hou ik dan weer intens van. Toch voelde ook de reis er naar toe met het zonnetje even iets minder erg. Ik kan zo genieten van een opgeruimd en schoon huis. Voelt het net even alsof ik mijn leven volledig op orde heb. Dan ben ik dankbaar dat ik even door heb gezet.

Het weekend was een aaneenschakeling van heerlijkheden. De kids gingen uit logeren. Dankbaar! Vond oma een oplossing om de minisnoet toch in slaap te krijgen (vorige keer moest ik haar om 23:15u ophalen). Dankbaar! Genoten we van een spontane wandeling met zijn tweeën. Dankbaar! En vierden we een minifeestje met zijn twee. Inclusief statafel. Je moet wat in deze tijd.

Op zondag werden we blij verrast door een bezoekje van mijn vader en mijn bonusmama. Het was kort, maar krachtig. Zo dankbaar dat we ze weer even hebben mogen zien in levende lijve. Stond de man ondertussen te popelen om te barbecueën. Stak hij hem daadwerkelijk aan, net zoals de vuurkorf.

De kids hebben dagen aan een stuk in de tuin gespeeld. Wij hebben bewuste rustmomentjes gepakt, met een kopje koffie, met onze snufferd in de zon.

Het was zo heerlijk. We hebben oprecht genoten van alle grote en kleine dingen. Echt even opgeladen.

Wat heb jij deze week echt nodig? Laat het me weten in de reacties, maar ga het vooral doen en geniet er van.