Dankbaarweek #43

Iedere week deel ik mijn week aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Al is het je kopje koffie in de ochtend of puur omdat je vanmorgen wakker bent geworden. Dankbaarheid maakt gelukkig(er). Afgelopen week vierden we het leven. Het leven van ons kind.

Afgelopen week hadden we een week vakantie. Omdat we er aan toe waren. We hebben onszelf de afgelopen maanden volledig in ons werk gestort. Wij vergeten met gemak vakantie op te nemen. Dus last minute besloten we een week er tussenuit te piepen. Figuurlijk dan, want we bleven wel lekker in ons knusse huisje. Oh, wat was het heerlijk. Zo dankbaar dat we dit moment even voor onszelf namen. Het was een doodnormale schoolweek, waardoor er ook wat ruimte was voor onszelf.

We gaven onze keuken een total make over. Oh men, wat was dat spannend! We hebben onze keuken namelijk volledig zwart geverfd. Maar het resultaat mag er zijn. Ik ben er zo blij mee en zo dankbaar voor. Nu is ons huis nog een stukje gezelliger geworden.

Maar bovenal stond deze week in het teken van het vieren van het leven. Het leven binnen ons gezin.
Het leven van ons mannetje dat ons een ‘echt’ gezin maakte.
Het leven van het mannetje dat ons 5 jaar geleden voor het eerst ouders maakte.

Mijn bevalling was pittig en traumatisch kun je wel stellen. Maar ik kan ook dankbaar zijn. Helemaal nu ik er 5 jaar na dato, van een afstandje, naar kan kijken. Ben ik bovenal dankbaar dat mijn lijf begon met de bevalling voor dat ik heel ziek werd. Ik had namelijk een zwangerschapsvergiftiging. Uiteindelijk toch ook dankbaar dat we in het ziekenhuis waren, omdat ik achteraf veel bloed verloor.

Maar bovenal zijn wij ontzettend dankbaar dat we een kerngezonde baby ter wereld hebben gezet. Een baby die inmiddels al 5 jaar oud is.

Hij maakte mij moeder.
Hij maakt de man vader.
Hij zette onze wereld op zijn kop.
Hij is onze aller grootste spiegel. Hij geeft alles met 120 km/u aan ons terug. Dan kunnen we niets anders dan het aangaan.

Al tijden keek hij uit naar zijn verjaardag. Toch vond hij zijn verjaardag vieren helemaal niet spannend. Oke, op school dan, maar thuis niet. Is hij zelf apentrots dat hij 5 jaar oud is. Hoe fantastisch is dit? Dat je zo trots op jezelf kunt zijn, omdat je een jaar ouder bent geworden?

We vierden zijn grote mensenfeestje met al onze dierbare. Het was een fijn feestje. En bovenal genoot de grote snoet enorm van het feit dat al die mensen voor hem waren gekomen. Kreeg hij weer een fantastische taart van tante Bonnie.

En werkt het dus intens makkelijk in het leven van een 5 jarige:
Hij was op dinsdag jarig.
En op zaterdag was hij weer jarig. Mensen komen toch je verjaardag vieren? Dan ben je jarig!
En volgende week is hij WEER jarig, want dan viert hij zijn kinderfeestje. Wat kunnen we toch veel van die puppies leren zeg.

Het was een ontzettend fijne week. Een week in het teken van het liefste mannetje dat ik ken. Een gevoelig, creatief mannetje. Mijn mannetje.

Ik ben dankbaar voor wie hij is.
Dankbaar dat hij er is.
Dankbaar voor wat hij ons leert.
Dankbaar voor wat hij ons geeft.
Dankbaar voor alles wat hij is.
Dankbaar voor alles wat hij ons heeft te geven.
Dankbaar voor alles wat hij nog zal worden.
Voor alles wat hij nog zal zijn.
Dankbaar voor wie hij zal zijn en worden.
Dankbaar voor zijn bestaan.

Fijne week mooi mens en vier het leven. Je moet zelf de slingers ophangen 😉.