Dankbaarweek #47

Iedere week deel ik mijn week aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Al is het je kopje koffie in de ochtend of omdat je vanmorgen wakker bent geworden. Dankbaarheid maakt gelukkig(er).

To be honest vind ik het deze week wat lastiger om dankbaarweek te schrijven. Omdat afgelopen week een aantal dingen die ik me had voorgenomen niet gelukt zijn. Omdat ik de week geëindigd ben met dat wat niet is gelukt. Hiervoor schrijf ik ook dankbaarweek. Daartegenover staan namelijk een boel dingen die wel gelukt zijn. Een boel kleine fijne momentjes waarvoor ik dankbaar ben. Het helpt mij om niet te blijven hangen in de mood van zondagavond. Een dag waarin mijn eigen schermtijd sky high was.

Afgelopen week was het eigenlijk nog kerstvakantie, maar ik heb rustig aan gedaan. Ik hoefde niet mijn volledige uren te werken. Dat was heerlijk. Even wat tijd voor mezelf. Tijd om goed voor mezelf te zorgen. Afgelopen week begon ik met een nieuwe 30 days of yoga van YWA op youtube. Ik stond er weer. Ik wandelde. Ik at soep als lunch. Ik mediteerde. Tussendoor verzette ik werk, maar liet me absoluut niet opjagen. Allemaal dingen om dankbaar voor te zijn. Allemaal dingen die gelukt zijn.

En als je dan echt rust neemt, dan breekt er het een en ander uit. Tenminste, zo werkt dat bij mij. Alsof mijn lijf voelt dat het er even uit mag komen. Dat er ruimte voor is. Dus zo geschiede: Ik werd verkouden. Helaas moest ik daardoor een leuk vriendinnendate afzeggen. Maar inmiddels hebben we deze alweer opnieuw gepland in de nabije toekomst. Dankbaar dat dit op zo’n korte termijn is gelukt. Nu al zin in. Hierdoor lukte het me niet alle dagen te gaan wandelen. Lukte het me niet alle dagen mee te doen met de yoga challenge.

Ondanks de teleurstelling van het moeten afzeggen van een leuk uitje is er genoeg ruimte geweest voor sociale contacten. Het was fijn en gemoedelijk. Rustig aan. Lekker roeren in onze kopjes koffie.. Kletsen, kletsen en nog eens kletsen.

Mijn weekend was nogal rustig aan. Ergens was dat fijn. Aan de andere kant deed ik dus ook vrij weinig. Mijn excuus was weinig slaap, en verkouden zijn. Excuses om niet te gaan wandelen en mijn yoga mat niet uit te rollen. Totaal geen fijn gevoel om het weekend mee af te sluiten, dus ik besloot dat dit anders moest/kon. Daarover meer komende week.

Wat er gedurende dat hangen op de bank en te veel schermtijd wel lukte: We hebben al het speelgoed van de kinderen weer gereorganiseerd. Dingen waar ze te oud voor zijn weg gedaan en alles weer een fijn plekje gegeven in de kasten of op hun kamertjes. Hierdoor hebben de kindjes super zoet gespeeld met alles wat ze her ontdekt hebben. Wij hebben van een afstandje dit mogen aanschouwen. Puur genieten.

Mijn man heeft lekker gekookt. Dat doet hij overigens altijd. Voor hem is het ontspanning (voor mij niet), daarom mag ik altijd lekker om de bank ploffen en daar even ontspannen. Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Op zondag bestelde we eten. Heerlijk. Eens niet de pizza, kapsalon of friet dat je hier bijna alleen kan bestellen, maar een lekkere maaltijd van een goed restaurant. Echt even genieten van een lekker hapje met zijn tweeën.

Samen zwijmelde we ook nog weg bij Lago di Beau. Wij gaan zelf altijd op vakantie in de omgeving van het Comomeer. Dus mijmerde we weer over een komende vakantie. Dankbaar voor alle mooie plekjes die we al hebben mogen bezoeken.

Wat ik een ander mooi contrast vind op wat ik hierboven aanhaalde. Is dat ik enerzijds het gevoel heb niets gedaan te hebben. Aan de andere kant dankbaar ben dat ik even een pas op de plaats te maken. Ik vind het dan nogal lastig om te voelen wanneer ik mezelf saboteer of wanneer ik echt de rust nodig heb. Een mooi onderwerp om binnenkort hier op de blog eens in te duiken.

Deze week was dus een week van minidoelen en voornemens halen, van minidoelen en voornemens niet halen. Van sociale contacten en sociale contacten moeten afzeggen. Een week van veel bewuste aandacht en een week van veel schermtijd. Een week van rust. Een week van zelfliefde. Dankbaar dat ik lief ben voor mezelf. Dat ik met zachte ogen kan kijken naar dat wat niet is gelukt. Dat ik met trots kan kijken naar wat wel gelukt is.

Op naar een productievere week met veel rust.

Fijne week, mooi mens.