Voor iedereen voelt kerst anders

Alleereerst wil ik je een fijne kerst wensen. Of wat er nog van over is. Ik hoop dat je de afgelopen dagen hebt mogen invullen zoals jij dat graag ziet. Voor mij is kerst tweeledig en dat deel ik graag met je. Omdat ik hoop dat ik niet alleen ben. Omdat ik weet dat ik niet alleen ben. Omdat kerst niet voor iedereen het zelfde is. Omdat voor iedereen kerst anders voelt.

Het is en en. Niet of of. Dat is voor mij sowieso het thema van de afgelopen maanden. Mogen ervaren dat er dingen langs elkaar mogen en kunnen bestaan.

Het voelt soms dubbel om mijn gevoelens te delen. Want ik voel dubbele dingen. Ze op een eenzijdige manier bespreekbaar maken zou niet kloppend zijn. Ik mag ze ervaren in hun volle glorie. Anderzijds voel ik me schuldig, omdat ik voel wat ik voel. Maar de gevoelens er niet laten zijn, ze niet uitspreken, ze wegdrukken, maakt niet dat ik ze niet voel. Dat maakt dat ik niet volledig mezelf kan zijn. Een deel van mezelf wegstop.

Het is kerst en gewoon weekend.

Ik vind kerst leuk en veel en intens.

Ik heb een haat en liefde relatie met haar.

Stiekem ben ik blij dat het er weer opzit. Stiekem vind ik het jammer dat het er weer op zit.

Het voelt voor mij als een verplicht nummertje. Omdat het toevallig kerst is en iemand ooit bedacht heeft dat je dan met je familie samen moet zijn. Anderzijds wil ik graag met mijn familie samen zijn. Er zijn weinig momenten dat wij met de voltallige familie ons in een ruimte bevinden. Het is verbindend.

We hebben onze dierbare gezien, geknuffeld, heerlijk gegeten, gelachen en er was wijn. De kindjes zijn overspoeld met cadeautjes. En! Er was de traditionele familiefoto. Dankbaar voor de fijne momenten.

Er zijn ook overprikkelde kinderen en daarmee overprikkelde ouders. Het is zoeken. Proberen. Vallen en opstaan.

Het liefst had ik alle plannen gecancelled voor eerste kerstdag, maar dat zou niet eerlijk zijn. Wel eerlijk voor ons, maar niet voor onze dierbare. Dus gingen we met volle moed weer. Kwamen ook vroeg thuis, want de kinderen trokken het niet. Wij trokken het niet. Ik slaak een zucht. Het zit er weer op…

Ik zou normaliter nooit twee van deze intense etentjes na elkaar plannen. Ik zou het niet doen voor mezelf. Ik zou het niet doen voor de kinderen. Ik voel de druk van het gezellig moeten hebben. Van het gezellig willen hebben. Wat niet wegneemt dat we het fijn hebben.

Ik ben leeg gezogen. Ik doe mijn best om mezelf op te laden, maar het is niet genoeg. Het heeft tijd nodig.

Soms verlang ik terug naar kind zijn. Een driftbui mogen hebben of je afzonderen van de groep mensen, omdat het je te veel wordt.

Wij zijn klaar..

Het is goed zo.

En stiekem ben ik jaloers op anderen, omdat zij nog even doorgaan. Omdat ik het jammer vind dat het er op zit. Omdat ik er nog meer van had willen genieten.

Voor nu verstop ik me weer in mijn coconnetje, want dat is wat ik nu nodig heb.