Dankbaarweek #21
Iedere week deel ik mijn week aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Al is het je kopje koffie in de ochtend of puur omdat je vanmorgen wakker bent geworden. Dankbaarheid maakt gelukkig(er). Deze week stond in het teken van zien wat er al is. Lees gauw mee.
Afgelopen week was er weer een hoop om dankbaar voor te zijn. Ik geef altijd aan dat het in de kleine dingen zit, maar als ik ze opschrijf wordt het vaak een groter geheel. Dan lijkt het ineens niet zo simpel meer, maar het begint bij de eenvoud. Bij dat wat al is. Bij dat wat je al hebt. Even inzoomen op de leuke dingen. Je brein te triggeren om te zien wat je al hebt. Want je bent al zo rijk.
Afgelopen week las ik een boek en daar gingen al mijn radartjes van aan. Ik heb een e-reader en besloot het boek dan ook meteen fysiek te bestellen. Sommige boeken moet je makkelijk weer open kunnen slaan. Die moet je zien liggen. Het was overigens een boek over schrijven, maar dat zal je vast niet verbazen als je al even rond hebt geneusd hier op schrijfblogje. Soms lees je net dat wat je even zou moeten lezen. Dankbaar dat mensen hun hersenspinsels en wijsheden met de wereld delen. Dat ik ze kan lezen en dat ik er van mag leren.
Ik werkte afgelopen week thuis en ik kan enorm genieten van de vrijheid die ik dan ervaar. Het geeft me enorm veel rust om even wat minder prikkels te krijgen. Wel vind ik het dan een uitdaging om productief aan het werk te gaan. Ik was heel trots dat ik een balans wist te vinden tussen werk en huishoudelijke taken. Door de rust ging ik relaxter de kinderen halen en mijn huis was aan kant. Ik kan zo genieten van een opgeruimd huis. Zeker als ik dan even niet zoveel hoef.
Op vrijdagavond heb ik een wijntje gedronken met een vriendin. Het was zo gezellig. Ongedwongen. We hebben hele goede gesprekken gevoerd en heel hard gelachen. Een goede cocktail voor een fijne avond. Op zaterdagochtend was ik extra dankbaar dat ik me beter voelde dan ik verwacht had.
Op zaterdag doken we even een speeltuintje in en de kinderen speelde naar hartenlust. Ik heb op een bankje even heerlijk naar ze zitten kijken. Soms kan ik me achteraf zo schuldig voelen, omdat ik dan niet mee heb gespeeld. Zo kun je iedere situatie wel benaderen. Maar ik heb genoten van hun spel, van hun zijn. Juist deze momenten zijn ook heel waardevol en zo voelde het ook.
Tijdens het spelen begonnen ze rotzooi (lege flesjes etc.) op te rapen en in de prullenbak te gooien. Mijn eerste reactie wilde ze tegen houden. Want vies, maar ik besloot op mijn handen te gaan zitten. Toen ik namelijk echt zag wat ze deden, kon ik niets anders zien dan twee mooie zieltjes die de wereld een stukje mooier maakte. Daarna hebben we gewoon heel goed hun handjes gepoetst.
Na een eerder mislukte logeerpoging boden de oma’s op zaterdag zelf aan om de snoetjes een leuke dag te bezorgen. Dus gingen ze lekker logeren. Iedereen vindt dat gezellig en wij hoeven dan even niet aan te staan. Dan realiseer ik me weer des te meer hoe fijn ik het vind om ze om me heen te hebben.
Toen ik net moeder was vond ik het heel lastig om de uit knop te vinden. Ook al waren mijn kinderen niet om me heen, toch bleef ik aan staan. Inmiddels heb ik heel goed geleerd om die uit knop even in te drukken en kan daar dan weer intens van genieten. Ze zijn nu natuurlijk ook een stukje ouder en vinden het zelf leuk om bij oma te gaan spelen. Ik kan dan oprecht even genieten van alles wat ik zonder hen doe. Even opruimen, zonder dat het weer rommelig wordt. Even in alle rust douchen. Uitslapen en rustig wakker worden.
Op zondagochtend stonden we uitgeslapen op en gingen de snoetjes ophalen. Spontaan ontstond het idee om met zijn allen het bos in te gaan. Daar zaten pas dankbaarheden verscholen. Je hoeft alleen je ogen ervoor te openen. Even samenzijn met dierbare, vertragen, de schoonheid van de natuur en bosmieren vinden op het bospad. De blije snoetjes en het schaterlachen.
Uiteraard was het niet alleen maar glitters en eenhoorns. Lees daarvoor ook even de blog die ik hierover schreef. Maar de glitters is wel hoe ik de dag wil herinneren. Dat is waar de dag om draaide. Ik ben bewust van mijn brein. Bewust van wat ik mee maak. Alles wat in zo’n week mis gaat mag er zijn, maar wel in perspectief, met alle mooie dingen en momenten die ons ook gegeven zijn.
Fijne week, mooi mens. Geniet van al wat is.
