Dankbaarweek #35

Iedere week deel ik mijn week aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Al is het je kopje koffie in de ochtend of puur omdat je vanmorgen wakker bent geworden. Dankbaarheid maakt gelukkig(er). Afgelopen week stond in het teken van het leven. Van mijn leven. We vierden hèt leven.

Afgelopen weekend mocht ik namelijk 31 kaarsjes uitblazen. Leeftijd is maar een getal. Enerzijds ben ik enorm dankbaar dat ik de kaarsjes uit mag blazen. Anderzijds voelt het gek. Zo volwassen voel ik me nog niet, maar toch heb ik een huis, kinderen, een man, wordt ik aangesproken met U en een serieuze baan. En met de ‘jonkies’ kan ik me ook niet meer identificeren.

Aangezien jarig zijn op deze leeftijd niet meer zo speciaal is. Want ouder worden levert me, buiten een aantal extra rimpels, niet meer heel veel op. Hangen we zelf de slingers maar op. Met een barbecue-borrel-verjaardagsfeestje.

De hele week zijn we in de weer geweest met de voorbereidingen. En dan weet je, ik word een jaartje ouder. Normaal begin ik een dag van te voren eens met inkopen doen en besef dan dat ik nog heel veel moet doen. Ineens was ik volwassener dan ik dacht en had ik het echt goed onder controle.

Ik was er echt dankbaar voor dat we het zo hebben gedaan, want het gaf me heel veel rust. We hebben alles in alle rust voorbereid en er kwam geen stress bij kijken. We hadden het zelfs zo voorbereid dat het op de dag zelf ook geen rennen en vliegwerk zou zijn. Ik voel steeds beter wat ik nodig heb en kan daar naar handelen.

Naast dus de fijne en kalme week hebben we ook een enorm fijn feest gehad. Vrijwel al onze dierbare waren aanwezig. We hebben gegeten, gelachen, gedronken, gedanst. Precies goed. Zo dankbaar voor alle lieve mensen om mij heen.

In de middag kwam zelfs mijn neefje spontaan langs. Hij woont verder weg en ik had hem al een tijdje niet gezien. Hij was in de buurt en kwam even een half uurtje koffie drinken. Dat was echt een leuke verassing.

En dankbaar voor alle fijne, lieve en attente cadeautjes die ik heb mogen ontvangen. Allemaal uit een goed hart, met mooie intenties en precies goed.

Afgelopen week lukte het me ook om vrijwel alle dagen om 6 uur op te staan en mijn eigen ochtendritueel te doen (m.u.v. mijn feestweekend). Ik vind het soms lastig, want ik wil in de ochtend eigenlijk heel veel. Eigenlijk zou ik daarvoor zeker om 5 moeten opstaan. Maar ik ben juist trots en dankbaar voor de groei die ik hierin heb gemaakt. Normaal zou ik hierdoor dus afhaken. Het me zou lamslaan. Maar nu zet ik door en probeer ik een manier te vinden die werkt voor mij.

Door mijn nieuwe ochtendroutine heb ik inmiddels alweer flink wat pagina’s gevuld in mijn journal. Schrijven op dagelijkse basis is voor mij echt een must. Juist door het weer een week steevast iedere ochtend te doen voel je weer wat voor verschil het maakt. Het haalt mijn hoofd leeg. Ik krijg vat op alles wat er al op de vroege morgen in mijn hoofd zit en ik kan echt even vooruit kijken op de dag. Mijn dag beginnen met een fijne intentie.

Ik merk het ook gelijk als ik de ochtend dus niet pak en de boel gewoon de boel laat. Ik start dan echt anders op. Ik merk ook dat ik dan meer geneigd ben om eindeloos te scrollen en te vluchten in andere dingen. Voor iemand die moeite heeft met in de ochtend opstaan ben ik echt heel trots op mezelf. Dankbaar voor de fijne ochtenden. Dankbaar dat ik mezelf dit gun.

Met dit weekend sloten we ook de zomervakantie af. Dankbaar voor de zomervakantie waarin we niet weggingen, maar wel veel leuke uitjes deden met elkaar.

Maar, heel eerlijk: Ben ik ook dankbaar dat de grote snoet weer naar school mag. Dat het erop zit. De zomervakantie was fijn, maar er was ook veel ruzie (tussen de snoetjes). Veel irritatie en frustratie. Dus ik hoop dat nu ze weer wat vaker weg van elkaar zijn, elkaar ook weer wat meer gaan waarderen. En misschien is het valse hoop met een kleuter en een peuter in haar terrible two’s, maar hoop doet leven.  

Fijne week, mooi mens!

Image by Heiko Stein from Pixabay