Dankbaarweek #22

Iedere week deel ik mijn week aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Al is het je kopje koffie in de ochtend of puur omdat je vanmorgen wakker bent geworden. Dankbaarheid maakt gelukkig(er). Deze week stond in het teken van bewust luisteren naar je innerlijke discussies en bewuste keuzes maken. Lees gauw mee.

Deze week was intens. Als je dit ten tijden van publicatie leest zal ook opvallen dat er deze week geen blogs online zijn gekomen. Ik was even uit de flow wat mijn blog betreft. Ik weet dat ik geen verantwoording schuldig ben, maar ik wil juist mijn verhaal delen. Omdat overal wat moois in verscholen zit.

Deze week heb ik een vriendinnetje geholpen met verhuizen. Geheel vrijwillig en het was even hard door bikkelen. Ik had hierdoor ook weinig tijd om echt te gaan zitten en te typen. Of ik was gewoonweg te moe.

Het was een goed gevulde week (ook) met heel veel fijns. Ik ging wel over mijn grenzen heen en schreef daar ook een post over op Instagram. Eigenlijk ben ik dankbaar dat ik mijn grenzen over ging. Maar meer nog dat ik de grenzen zo goed voelde.

Een aantal jaar geleden had ik namelijk echt het gevoel dat ik niet meer voelde. Voel je de dubbelzinnigheid? Ik ging voortdurend over mijn grenzen heen. Onbewust. Ik voelde niet meer luid en duidelijk waar mijn grenzen lagen. Ik luisterde gewoon weg niet.

In de afgelopen jaren heb ik geleerd weer steeds beter te luisteren. Ook naar het gefluister. Ik voelde dat ik deze week over mijn grenzen heen ging. Alleen koos ik er bewust voor om wel door te gaan om vervolgens weer bewust een aantal stappen terug te nemen.

En nee.. Dat is niet makkelijk en dat gaat niet vanzelf. Want daar komen heel veel innerlijke discussies bij kijken. Eerder was ik niet bewust van mijn grenzen en discussies. Ik volgde klakkeloos de roep van mijn ego dat zei dat ik door moest. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik hierin zoveel ben gegroeid, zodat ik een bewuste keuze kan maken. Voor mij zit daar ook de sleutel. Bewustzijn en zo bewust zijn.

Dat ik die groei überhaupt mag zien is al iets om dankbaar voor te zijn. Want mijn ego vindt het allemaal ‘nooit goed genoeg’.

Ik kan dus nu ook oprecht zeggen dat ik heel dankbaar ben dat ik even wat minder voor de blog heb gedaan.

En ja ook daar komt een innerlijke discussie bij kijken: Ja, maar nu heb je niks voor je blog gedaan. Wat zouden andere daar van vinden? Dat is helemaal niet handig! Je moet zichtbaar zijn. Je kunt beter. Dit is toch wat je leuk vindt!

Alleen bedank ik deze stem nu. Ik bedank hem dat hij me vaak dient, omdat het me gedreven houdt en we samen veel werk hebben verzet. Ik besluit alleen niet te luisteren en even te doen wat wel goed voelt.

Ik kies nu moe, maar voldaan. Na een heerlijke dag met de man voor om toch even de energie op te brengen om dit te typen (we zitten ook op hete kolen voor een show van The streamers). Ik zou kunnen blijven hangen in dat wat niet gelukt is. Maar ik kies er voor om naar al het moois te kijken. Om daar mijn week mee af te sluiten.

Want ik had heerlijke quality time met de kids. We gingen naar de speeltuin, hebben geravot op de trampoline. Heb heerlijk een film gekeken met de man. Heb keihard gewerkt om een vriendin te helpen wat veel voldoening geeft. Haar huisje is nu zo ver af en ze is helemaal gesetteld op haar fijne plekje. Ik heb uren in mijn boek gelezen en bij gekletst met een vriendinnetje. Gewoon omdat ik dat nodig had. Omdat zij dat nodig hadden.

En deze week doen we op een ander vlak weer een paar stappen terug, zodat ik met liefde weer achter de laptop kan kruipen om alle woorden die dansen in mijn hoofd te gieten in een verhaal. Om hen weer de kans te geven om mijn hoofd te verlaten.

Kies bewust!

Fijne week, mooi mens.