Durf jij jezelf op één te zetten?

We helpen anderen. Gaan over onze eigen grenzen heen. Doen allemaal dingen, omdat we denken dat het zo hoort. We hebben van thuis uit mee gekregen dat je altijd klaar staat voor een ander. Je kind staat op één. Je partner staat op één. Maar waar ben jij zelf in dit verhaal?

Om maar meteen met het cliché in huis te vallen: Eigen zuurstofmaskers eerst. In het vliegtuig krijg je meteen te horen. Als de zuurstofmaskers naar beneden vallen dan zet je eerst je eigen zuurstofmasker op. Dan help je een ander. Help je namelijk eerst de ander is er een grote kans dat je geen tijd meer hebt om je eigen masker op te zetten. Dan kun je er helemaal niet meer voor je dierbare zijn.

Zo werkt het in het dagelijks leven ook. Als je niet zorgt dat het goed gaat met jou dan kun je er niet meer voor de ander zijn. Toch gebeurt het ons in het dagelijks leven dat we van alles doen voor een ander, maar onszelf daarbij vergeten.

Ik hoorde laatst een mooie metafoor over een champagne toren. Beeld hem je eerst even in. Je toren staat. Je ontkurkt de champagne en je begint bij het bovenste glas te schenken. Je schenkt hem niet halfvol, niet vol, maar je gaat door tot hij overstroomt. Dan zullen alle glazen onder het eerste glas zich vanzelf vullen.

Als jij je spreekwoordelijke glas niet gevuld houdt, dan kun je het glas van een ander niet vullen. Als jij moe bent, niet goed gegeten hebt en al lang geen verzetje hebt gehad, wordt je waarschijnlijk chagrijnig, kribbig, snauwerig. Heel gezellig zal het er in ieder geval niet op worden. Zorg je dat je dingen doet die jou energie geven en je daarmee overstroomt van liefde en energie, dan kan je het ook laten doorvloeien naar je omgeving.

Ben jij voldoende opgeladen dan ben je hoogstwaarschijnlijk vrolijk en gezellig en kun je daarmee op een fijne manier voor de ander klaar staan. Zodra je glaasje leeg raakt dan herken je dat en is het tijd om weer iets meer aan jezelf te denken.

Doe jij voldoende dingen die jou energie geven? Stel jij grenzen en geef je die aan?

Zet jij jezelf op één? Eerst jij! Dan de ander..

Langzaam maar zeker gebeurt het mij steeds vaker dat ik mezelf op één kan zetten. De man is nogal van de spontane dingen ondernemen. Dat zorgt er voor dat we vaak een vol weekend hebben en het huis daarmee één bende is. Omdat ik veel klusjes in het weekend doe. Daar ga ik niet zo goed op, om mijn werkweek te beginnen met alle klusjes die nog moeten. Nu zeg ik vaker: ‘eerst even snel opruimen, dan…’. Ook hij weet nu dat we eerst even de ‘moetjes’ doen en dan andere dingen kunnen doen. Voor mij is aanhikken tegen to do’s een energie lek. Dus ze eerst doen, zorgt dat ik daarmee me zelf op één zet.

Een ander voorbeeld: Mijn man kan bijvoorbeeld heel erg springen voor de kinderen als ze iets willen tijdens het eten. Soms voel ik me schuldig, omdat hij opspringt en ik niet. Maar eerlijk? Ik wil gewoon eerst even eten, dan wil ik al die 100 dingen met liefde doen. Consequentie? Hij eet koud eten en ik niet. Inmiddels begint hij het te leren. ‘Nee, papa eet eerst even zijn eten op, dan…’

Daar krijgt de ander helemaal niks van en waarschijnlijk vindt de ander het helemaal prima. Mijn kinderen weten dat ze soms even moeten wachten. Nee, dat vinden ze niet altijd leuk, maar ik vind voor hun opspringen iedere keer als ik net zit ook niet leuk en dat doe ik ook vaak genoeg.

Ook je vrienden zullen het best begrijpen. Een vriend vraagt je om hulp. Je wilt hem helpen, maar eigenlijk had je even een uurtje voor jezelf in gepland. Voor je het weet heb je ja gezegd. Terwijl hij het waarschijnlijk prima vindt als jij een uurtje later komt.

Jij bent de enige die de grens kan aangeven. Niemand anders. Als jij het niet aangeeft, dan weet de ander ook niet wat jouw behoeftes zijn, terwijl het in 9 van de 10 gevallen helemaal geen probleem is.

Eerst jij, dan de ander.

Maak voor jezelf voldoende tijd vrij om te doen wat jou energie geeft. Doe je daar al voldoende van? Maak een lijst wat dat voor jou is. Plan het in! Hou die emmer gevuld, de batterij opgeladen, laat je champagne toren overstromen.

We mogen veel liever zijn voor onszelf en onszelf op één zetten is daar één van.  

En voor die momentjes mag je dankbaar zijn. Vergroot ze uit. Voel ze.