Stilte voor de storm. Waarom het hier even stiller was.

Het schrijven lukte de afgelopen tijd niet zo goed. Door groeipijnen. Door oude opengescheurde wonden. Door de storm die in mij rond raast. Midden in de storm schreef ik het volgende:

Ik lees een boek. Verdwaal daar in en ben uren van de aardbodem verdwenen. Voor ik het weet is het te laat en kan ik mijn slaap niet pakken. Morgen ga ik echt op tijd naar bed. Dan begin ik meteen met gezonder eten, want al dat fastfood helpt ook niet mee. Morgen leg ik mijn telefoon ook even weg, want ik scroll te veel. Ja morgen, dan wordt alles beter.

Maar morgen herhaalt het hele riedeltje zich gewoon weer helemaal opnieuw.. Heb ik dan geen discipline? Waarom lukt het me gewoon weg niet? Ik ben echt een slappe zak, he? Of is er toch meer aan de hand?

Ik ren weg. Hard weg. Ik wil niet voelen. Ik voel onrust. Een wervelwind in mijn buik en hart. Zodra ik de wervelwind de ruimte geef gaat hij harder waaien. Dan wordt het een tornado. Ik weet niet hoe ik om moet gaan met een tornado. Een tornado kennen wij niet in Nederland.

Dus ik dam haar in. Ik leg haar het zwijgen op. Geen bewegingsonrust. Stop maar gewoon met waaien. Ze blijft kolken, maar als ik haar maar ver genoeg wegstop dan voel ik het niet meer.

Ik dam haar in met slecht eten. Ik dam haar in met veel te laat slapen. Ik dam haar in door zinloos te scrollen. Door niet echt met mijn aandacht aanwezig te zijn bij de mensen om mijn heen. Ik luister naar mijn gedachten. En ik luister.. en ik luister.. En als ik het niet meer aan kan, dan scroll ik toch nog een uurtje.

Als ik aan mijn omgeving vertel dat het me echt niet lukt om gezond te eten en het me ook niet lukt om op tijd te slapen. Dan krijg ik vast allemaal goed bedoelde adviezen. Allemaal heel praktisch. Die ik allemaal zelf al de revue had laten passeren en anders een rondje googlen mij vast verder had geholpen.

Het is niet dat ik niet weet hoe ik gezonder zou moeten eten. Het is niet dat ik niet weet hoe ik beter voor mezelf kan zorgen. Het is óók niet dat ik helemaal geen discipline heb. Dat heb ik namelijk wel en dat heb ik mezelf meermaals bewezen.

Soms uit zich iets heel praktisch. En dan kun je nog zo praktische oplossingen hebben, maar die werken allemaal niet. Waarom niet? Ik kan toch naar de winkel gaan en gezonde dingen kopen? Ik kan toch gewoon op tijd mijn tanden poetsen en lekker gaan slapen. Desnoods zet ik een wekkertje om me te waarschuwen als het tijd is.

Maar al die praktische oplossingen werken niet, omdat er een lading onder zit. Wat is die lading dan voor jou? Wat maakt dat jij je niet aan je eigen gemaakte afspraken kan houden?

Wat er voor mij onder zit is dat ik onrust ervaar. Dat er dus allemaal veranderingen optreden in mijn leven. Dat er oud zeer boven komt drijven. En heel eerlijk. Weet ik het soms ook gewoon niet waarom de wervelwind opstijgt in mijn binnenste. Daar begint al een deel van mijn probleem. Want ik wil het begrijpen. Het niet begrijpen boezemt me angst is. Dus wordt mijn storm vergroot.

Maar meer nog durf ik de storm geen ruimte te geven. Ik wil haar onder controle houden en daar is maar één manier voor, voor mij. Heel hard weg rennen. Me onderdompelen in wat ik op dat moment denk dat het leven is. Verdrinken in dagelijkse rompslomp. Wegduiken in verslavingen. Want onder water voel ik de storm niet zo hard tekeer gaan. Ik vind het dood en dood eng. Bang voor wat ik allemaal ga voelen als ik het toelaat.

En dat.. Kost zo oneindig veel energie, omdat ik de spreekwoordelijke bal onder water houdt. Maar meer nog dat ik mijn energie geef aan slurpende dingen. Zelfs lezen is voor mij dan niet eens meer echt ontspannen, maar is ontsnappen aan de werkelijkheid.

Ik wil niet alleen zijn met mijn gedachtes. Ik wil niet alleen zijn met mijn gevoelens. Terwijl ruimte geven aan de storm, juist haar de kans geeft om in te dammen. Om echt eens even flink te woeden, om dan rustig weer te gaan liggen, zodat ze zich langzaam weer kan opladen voor de volgende keer.

De storm wil gezien worden. De storm wil gewoon even storm zijn. Na regen komt altijd zonneschijn.