Dankbaarweek #9

Het is een bizarre tijd. Op een of andere manier doen we mee aan een vreemde wedstrijd waar we de regels nog niet van kennen. Je moet bewijzen hoe zwaar je het hebt en als een ander over jouw inleg heen weet te komen dan ben je af. Geen plek op het podium en geen reden tot klagen. Zet je positieve Petra pet maar weer op.

Je hebt mijn toestemming niet nodig, maar ik geef hem toch. Jij mag klagen. Iedereen mag het zwaar hebben. Jij ervaart de situatie met jouw rugzakje, met jouw bril, met jouw gemoedstoestand, met jouw gedachten en emoties.

Anders mogen we het nooit meer moeilijk of zwaar hebben, want kindjes in Afrika.. Well you get the point. Waar we doorheen gaan is niet niks.

Voor wie het nodig heeft: Ik zie je, Ik hoor je.

Ook wij zitten er soms doorheen. Het voelt kak dat we geen autonome keuzes kunnen maken en we smachten naar oprechte verbinding. Twee basisbehoeftes van de mens. Ik wil namelijk naar de speeltuin als ik dat wil. Ik wil op bezoek bij mijn dierbare wanneer ik dat wil en ik wil mensen een hand geven als ik me voorstel.

Mijn doel met dankbaarweek is om te laten zien dat er altijd iets is om dankbaar voor te zijn, ook als het even minder gaat. Dus deel ik deze week waar ik dankbaar voor ben in deze gekke tijd.

• Ik ben dankbaar voor mijn huis. Mijn huis voelt als thuis en ik ben er graag. Ik ben trots dat dit van ons is.
• Ik ben dankbaar dat we (warm) water en verwarming hebben.
• Ik ben dankbaar dat we nog naar buiten kunnen en lekker kunnen wandelen.
• Dat we eten kunnen kopen in de winkel.
• Deze week was ik dankbaar voor de vrije dagen van Davy waardoor we wat extra quality time hadden en we zorgtaken konden verdelen.
• Ik ben dankbaar voor yoga en mijn blog. Het houd me bezig en geeft me plezier.
• Ik ben dankbaar dat ik het thuisonderwijs los kan laten. We doen wat we kunnen en het is wat het is.
• Ik ben dankbaar voor de creativiteit die ik ervaar en waarmee ik dit door kan geven aan mijn kinderen.
• Ik ben dankbaar dat we onze dierbaren nog kunnen zien. Het zij aangepast maar het kan!
• Ik ben dankbaar dat we dierbaren nog kunnen zoomen/skypen/facetimen. Het is niet hetzelfde en dat voel ik ook. Maar er zijn nog mogelijkheden.
• Ik ben dankbaar dat we mogen leren niet zoveel nodig te hebben om het fijn te hebben.
• Ik ben dankbaar voor de online webshops waardoor we spullen die we nodig (of misschien iets minder nodig) hebben kunnen aanschaffen.
• Ik ben dankbaar dat ik werk heb. Dat ik daar nog naar toe mag en hiermee kwetsbare gezinnen kan helpen en ondersteunen.
• Deze week was ik in het bijzonder dankbaar dat ons meisje niks overhield aan haar val van de trap.
• En daarin meteen dankbaar dat ik dit ook vrij snel los kan laten. Dat ik heb geleerd mijn zegeningen te tellen en de situatie kan observeren als een buitenstaander. Mezelf kan toespreken als een liefdevolle vriendin.
• Ik ben dankbaar dat we vaak al na 9 uur niet meer buiten kwamen waardoor we weinig last ervaren van de nieuwe maatregel.
• Ik ben dankbaar dat we een hond hebben, zodat we toch naar buiten kunnen als we dat zouden willen 😉.

Nogmaals er is genoeg om dankbaar voor te zijn, maar het is aan de andere kant ook gewoon k*t. Zit je er echt doorheen weet dan dat je daar naar mag luisteren. Geef je gevoelens de ruimte. Raap jezelf daarna op en probeer je te focussen op je dankbaarheden. Als je daarmee bezig bent dan is er even geen ruimte voor andere gevoelens.

Schrijf het desnoods van je af. Schreeuw, dans of lach. Lukt dat allemaal even niet? Kruip dan gewoon met een wijntje en een bak chips onder een dekentje op de bank (wel met mate). Morgen is een nieuwe dag.

Zorg goed voor jezelf en durf hulp te vragen als je dat nodig hebt. Je hoeft het niet alleen te doen.