Waarom het belangrijk is gevoelens te doorvoelen.

Emoties en gevoelens zijn kleine wezentjes die schreeuwen om aandacht. Ze willen gezien en gehoord worden. Het is belangrijk je gevoelens te doorvoelen. De afgelopen weken stroomde het allemaal niet zo. Wie mijn dankbaarweken volgt heeft dat tussen de regels door kunnen lezen. Desondanks heb ik er het beste van gemaakt. Heb ik geprobeerd naar mijn eigen lijf en mind te luisteren. Maar heb ik ook een blinde vlek. Omdat ik dat ontzettend spannend vind! Dood eng zeg maar. En eigenlijk is de oplossing heel simpel.

Door de beperkte flow die ik voelde heb ik erg geworsteld. Ik ben koningin in het vluchten. Dus zat ik meer op you-tube, netflix en social media dan me lief was. Probeerde ik het steeds te doorbreken door wel de natuur in te trekken. Dat hielp ook wel… voor even! Maar de daadwerkelijke kern van mijn zwaar moedige gevoel pakte ik niet echt aan. Ik heb zoveel stappen gemaakt in gevoelens erkennen en doorvoelen. Voorheen wilde ik het vooral zo snel mogelijk oplossen en door. Waardoor ik continu in verzet ging tegen mijn gevoelens.

Die gevoelens onderdrukken kost zo veel energie. Waar we vaak niet bij stil staan. We gaan voor de korte termijnoplossingen. Dingen die mij helpen om in de lange termijn oplossingen te stappen zijn yoga en schrijven. Vooral schrijven is voor mij een uitlaatklep, daarom dat ik zo graag blog. Ik deel graag mijn hersenspinsels om meer uit mijn hoofd te kunnen komen. Woorden geven aan dat wat in mijn hoofd speelt lucht zo op.

Daar zit meteen de wrijving. Ik vind het heel moeilijk om face-to-face met mensen te delen wat ik echt voel en wat ik echt vind. Ik wijs mezelf af en ben doodsbang om door anderen af gewezen te worden. Op die momenten probeer ik met man en macht een bal onder water te drukken.

Ik heb de afgelopen maanden daarin zoveel stappen gezet en daar kwamen mooie gesprekken uit voort met mijn omgeving. Wat er voor zorgde dat ik de bal die ik onder water drukte geen macht meer gaf. De bal mocht drijven. Kom maar op. Maar zo nu en dan ga ik de strijd met die bal weer aan.

Het verschil met een aantal jaar geleden is dat ik hem niet meer naar de bodem probeer te drukken, maar dat hij een beetje aan de oppervlakte mag sluimeren, maar niet te veel graag. De bal daadwerkelijk volledig laten boven drijven vind ik dood en dood eng. Want die bal brengt niet alleen maar goed nieuws en happy-happy-joy-joy. Dat vind ik moeilijk. De ene keer gaat het beter, dan de andere keer.

Ik volg al geruime tijd coachingsessies en het is altijd zo bijzonder wat daar mag ontstaan. Dat gun ik iedereen. Ik heb gister zo ontzettend hard en veel gehuild. Iets wat ik al in tijden niet heb gedaan. En zo hard als ik gisteren huilde heb ik denk ik al jaren niet meer gedaan. Dat was moeilijk, spannend en geen pretje. Maar door al die gevoelens woorden te geven, mijn diepste gevoelens bloot te leggen en echt het gesprek aan te gaan, verloor de bal weer zijn macht.

Achteraf kan ik me wel voor mijn kop stoten. Netflixen, social media etc. voelt als de weg van de minste weerstand. Maar op de lange termijn is dit natuurlijk niet zo. Als je maandenlang die bal onder water probeert te houden kost dat veel meer energie dan je even volledig onderdompelen in dat wat je moeilijk vindt.

Schrijfoefening

Graag deel ik nog een praktische schrijfoefening met je die veel voor mij doet. Schrijf een brief naar je emotie of gevoel die de laatste tijd aanwezig is. Bijvoorbeeld: Woede, onmacht, onrust, overweldigd etc. Welke het ook is, het is oké. Begin te schrijven:

‘hallo <insert emotie>, Megan (vul je eigen naam in) hier. Je bent veilig en ik hoor je. Vertel me wat je me duidelijk wilt maken.

Schrijf daarna wat er naar boven komt. Vanuit je gevoel. Geef je gevoel desnoods een naam. Harry, Els of Hannie, het is allemaal oké. Probeer je in te leven in Harry en laat hem schrijven wat hem dwars zit. Probeer je zo goed mogelijk in te leven.  Wat er ook op papier komt, alles is oké.

Vandaag ben ik lief voor mezelf. Voel ik weer ruimte om te schrijven, om op de mat te staan en voel ik vrede. Er is een blok beton van mijn schouders gevallen. Ik voel me licht. Voor mij is het belangrijk om te blijven praten. Te blijven delen. Want het mag er allemaal zijn.

Wees lief voor jezelf!