Behoeftes van gezinsleden op elkaar afstemmen

Wie ben ik en wat heb ik nodig? Best een moeilijke kluif om steeds weer bij je zelf in te tunen en te leven naar wat je nodig hebt. Sinds ik kinderen heb is er een andere dimensie bij gekomen. In een huishouden van 4 zijn er vier verschillende wezens met elk hun eigen behoeftes. En dat vind ik soms best pittig. Om het samen leven vredig te laten verlopen moet je rekening moeten houden met de behoeftes van alle afzonderlijke gezinsleden. Wat nou als die behoeftes haaks op elkaar staan?

Van de week besefte ik dat op dagen dat onze behoeftes goed op elkaar zijn afgestemd het heel harmonisch verloopt. Dan hebben we een gezellige dag en zijn er weinig frustraties.

Als ik bijvoorbeeld kijk naar de behoefte aan lichamelijk contact. Dan is dat hier in huis best vaak een discussiepunt. Allebei mijn kinderen, en ik denk kinderen in het algemeen, hebben een hoge behoefte aan lichamelijk contact en geborgenheid. Daarin wisselen mijn kinderen elkaar af of ze staan ruzie te maken om de schoot van mama. Op een of andere manier gaat deze ruzie ook altijd om mijn schoot (en niet die van papa).

Ik probeer ze in die behoefte te voorzien, maar soms voel ik zelf die behoefte totaal niet. Zij hebben geborgenheid nodig en ik wil mijn lijf soms even voor mezelf. Aan het einde van de dag moet ik geregeld zeggen: ‘Nu even niet, mama wil eventjes alleen zitten’. Ik vind dat heel moeilijk, omdat zij er nood aan hebben. Ik wil ze niet afwijzen. Zodra zij in bed liggen staat overigens de volgende in de rij. Nu wil de man aandacht en knuffeltijd.

Dit is een van de vele voorbeelden die ik zou kunnen noemen. Vooral een voorbeeld die de hele dag door sluimert. Maar als ik kijk naar de behoeftes van mijn man en de kinderen dan botst dat ook geregeld. De oudste kan lekker druk spelen, stelt veel vragen en heeft veel behoefte aan duidelijkheid. De jongste gaat lekker mee in dit drukke gedruis. De man heeft behoefte aan rust, go with the flow en niet te veel gedoe. Je kunt je voorstellen dat dat soms voor een bonk spanning zorgt.

Maar ook aan het einde van de dag is mijn emmer vol. Ik kan geen kinderstemmetjes meer horen en als ze gaan rennen dan is de maat vol. Ik wil even een volwassen gesprek voeren met de man, maar dat is onmogelijk. Zodra papa en mama praten dan gaan de kinderen nog harder praten. ‘HEY mama, papa, zie je ons! Hoor je ons!’ Ze vragen om aandacht, maar ik heb er even geen puf meer voor. Daarnaast hebben zij een behoefte aan ontladen, maar heb ik een behoefte aan rust en opladen.

We proberen op dit soort momenten dus echt de kijken naar waar vragen onze kinderen om? Willen wij rust en zij juist even ontladen dan sturen we ze naar buiten. We hebben een trampoline en dan gaan ze daar maar even schreeuwen en springen.

Soms zit een oplossing natuurlijk in een klein hoekje. Zoals de trampoline, maar als het op lichamelijk contact aan komt is het een lastige. Ik ben met hen thuis en er is niemand die even het stokje kan overnemen. Daarnaast stuur ik ze wel eens door naar papa, maar toch is dat niet hetzelfde als zitten op mama blijkbaar…

Kinderen kunnen hun behoeftes nog niet uitstellen, wat wij volwassenen wel kunnen. Dat betekent niet dat jij je behoeftes altijd onderuit moet schuiven. Voor ons ouders ie het belangrijk dat we genoeg momenten hebben om ons emmertje te legen (net als onze kinderen). Alleen doen wij dat anders dan onze kinderen. Dus probeer ik te wandelen, yoga te doen of gewoon even koffie te drinken met een stuk chocolade.  Zodat ik door de dag heen beter naar hen toe kan bewegen.

Het is door de dag heen goed om te blijven observeren. Wat hebben ze nodig en hoe kan ik hen daarin voorzien, zonder mezelf voorbij te lopen. Zo is onze dag een dans tussen elkaars behoeftes zien en proberen er op in te spelen, maar onszelf als ouders niet te vergeten. Ouderschap houdt niet in dat je jezelf wegcijfert. Helemaal niet. Eigen zuurstofmaskers eerst. Alleen zo kun je de dag goed door komen met je gezinsleden. Hoe leger jouw emmer, hoe beter je je eigen behoeftes even kunt verzetten naar een later tijdstip. Hoe meer je emotioneel beschikbaar kunt zijn.

Laat me weten in de reacties hoe jij de behoeftes van je gezinsleden afstemt op je eigen behoeftes.