Kinderen met een voedselallergie: Verborgen reflux en koemelkallergie (deel 1).

Ik heb twee kinderen met meerdere voedselallergieën, namelijk een koemelkallergie en een tarweallergie. In dit terugkerende thema op mijn blog wil ik jullie een kijkje geven in onze reis met onze kindjes. Maar hoop ik ook andere moeders handvatten te kunnen bieden bij hun ontdekkingstocht in de wereld van allergieën.

Eerder deelde ik het verhaal van Jurre, de oudste. Vandaag deel ik met jullie het verhaal van Ise. Het verhaal van Ise zal in meerdere delen online komen, omdat haar verhaal wat uitgebreider is. Mijn snoetje had verborgen reflux in combinatie met een koemelkallergie. Ik vond dit een ontzettend moeilijk artikel om te schrijven. Lees gauw verder om er achter te komen waarom.

Disclaimer

In de blogs zal er zo nu en dan een kritisch geluid geuit worden richting het gedachtegoed of handelen van zorgprofessionals. Het is niet mijn intentie deze mensen te kwetsen of hen in een kwaaddaglicht te zetten. Ik geloof erin dat zij handelde vanuit een goed hart. Dat ze uit hun rugzakje putte met hun kennis en ervaring en dat ze daarbij overtuigd waren dat dit de beste manier was om met de situatie om te gaan. Niemand heeft de intentie om een baby of ouders moedwillig tegen te werken of pijn te doen.

Daarnaast ben ik geen professional, wel een ervaringsdeskundige. In onze zoektocht zijn we gevallen en weer opgestaan. Hebben we dingen geprobeerd, die in de ogen van anderen misschien niet altijd juist zijn. Ik zal nooit beweren alle wijsheid in pacht te hebben. Wij doen dingen waarvan wij denken dat goed is. Neem niet alles zomaar voor waarheid aan en neem niet alles klakkeloos over. Overleg altijd met een arts of deskundige. Ga niet zomaar experimenteren.

Een moeizame start

Op 15 januari 2019 om 18:55 zag Ise het levenslicht. Hoewel de eerste dagen de borstvoeding goed op gang leek te komen, kwamen in de kraamweek al de eerste scheurtjes in ons avontuur. Met veel hulp en steun probeerde we de productie te stimuleren. Wat succesvol leek. Ise werd in de kraamweek in de avonden ontzettend onrustig. Ze huilde dan uren achter elkaar.

Naarmate de dagen verstreken werd ze onrustiger en onrustiger. De laatste dag van de kraamzorg leek ze een regeldag te hebben. Die regeldag stopte alleen niet meer. Zodra de kraamzorg weg was begon het ‘gedoe’. Ze huilde veel en wilde vaak aan de borst. Ze viel af. Ik moest erg mijn best doen om haar voldoende in een keer te laten drinken.

De eerste tekenen van verborgen reflux

Doordat Ise weinig per keer dronk bleef mijn productie moeilijk op gang. We voedde haar bij met hypoallergene voeding. Door het bijvoeden vulde haar maagje meer dan aan mijn borst. Dat was het moment dat ze hele duidelijke tekenen ging vertonen van verborgen reflux. Ze lag te gorgelen in bed. Ise gaf weinig terug, maar had veel opstootjes. Ze kreunde, boerde, had continu haar tong uit haar mond en rook ontzettend zuur. Mijn gevoel zei direct dat dit echt geen goed teken was.

Bij verborgen reflux stroomt de maaginhoud (zuur en voeding) terug de slokdarm is. De baby slikt het zelf weer door en spuugt daarbij niet.

Ise wilde door niemand anders getroost worden dan door mij. Leuk al dat kraambezoek, maar niemand mocht haar vasthouden. Als ze ook maar een seconde bij mijn borst uit de buurt was, dan zette ze haar keel open en stopte sowieso niet meer tot ze weer bij mij was. De lactatiekundige werd ingevlogen, maar het mocht niet baten. Achteraf heel logisch, want we pakte de oorzaak van de onrust niet aan. Op borstvoedingsfora kreeg ik te horen dat het erbij hoorde.

Maar het hoorde er niet bij. Ze dronk vaak en weinig om haar pijn weg te drinken. Iedere keer een paar slokjes om te zorgen dat het branden in haar keel zou stoppen. Ik voelde aan alles en wist dat hier een koemelkallergie aan ten grondslag lag. Verborgen reflux heeft vaak een onderliggende oorzaak. Veelal is dit een voedsel/koemelkallergie. Aangezien ik zelf een koemelkallergie had gehad en we met Jurre al wat dingen hadden meegemaakt was de kans meer dan groot.

Kraambezoek

Ik kon in de begin periode met de kinderen geen kant op. Wandelen in de wandelwagen was notdone. Alleen als Ise in slaap was gevallen, in de maxicosi tijdens het autorijden, had ik met een beetje geluk een uurtje rust. Ik heb wat rond gewandeld met haar op mijn arm. Als er kraambezoek kwam dan was er geen garantie dat we normaal met elkaar konden praten. Met een beetje pech zaten ze een uur naar een krijsende baby te luisteren om vervolgens weer naar huis te vertrekken.

Stoppen met borstvoeding

Iedere 10 tot 15 minuten wilde ze aan de borst. Toen ik alleen nog maar kon huilen en de vermoeidheid zijn tol begon te eisen, heb ik besloten te stoppen met borstvoeding. Ik kon niet meer. Het was een heel moeilijk besluit, omdat ik ook wist dat ik haar zou kunnen ondersteunen met mijn moedermelk. Het was zo’n rollercoaster dat ik niet eens meer weet wanneer ik precies besloot te stoppen.

Ik voelde me zo schuldig dat ik dit niet kon volhouden. Ik had alles op alles gezet om te zorgen dat het lukte, maar mijn lijf en hoofd waren op. Met een temperamentvolle peuter, een krijsende baby en niemand die mij kon ondersteunen. Moest ik nu voor mij zelf kiezen. Daardoor heb ik rust kunnen vinden in het besluit. Voor mij was stoppen met borstvoeding goed voor mezelf zorgen.

Voor de duidelijkheid mijn steunsysteem is fantastisch. Ze wilde mij wel helpen, maar het ging niet. Ise liet zich alleen troosten door mij. Mijn man moest aan de zijlijn toe kijken hoe ik langzaam weg kwijnde, zijn kind verging van de pijn en hij kon niets doen.

Geen koemelkallergie?

In die weken gingen we ook naar de osteopaat. Zij voelde dat haar middenrif flink op spanning stond. Volgens haar was het waarschijnlijk geen koemelkallergie, want die kinderen sliepen ‘s nachts niet. Ja, en nu? Mijn kind wel… Vanaf 23:00 kon ik haar in bedje leggen. Ze was dan zo moe van de dag dat ze een aantal uur sliep. Kwam voor één voeding en sliep dan door tot haar broer wakker werd.

Je gaat je afvragen of je het allemaal wel goed ziet. Hoewel je moedergevoel prima weet dat je op het juiste spoor zit. Ik heb voor het schrijven van dit artikel oude foto’s erbij gepakt. Nu weet ik ook waarom ik dat normaal niet doe. We hebben bijna geen foto’s van ons kleine meisje waar ze rustig en tevreden is. Als ik filmpjes terug zie dan zie ik al haar ongemak. De tranen staan in mijn ogen als ik deze filmpjes weer terug kijk. Ik kan ze niet eens af kijken. Hoe heb ik toen in godsnaam aan mezelf kunnen twijfelen?

Moedergevoel

Godzijdank liet Ise het achterste van haar tong zien toen de huisarts op huisbezoek kwam, zodat zij ook zagen dat dit niet langer zo kon. Hij wilde met me meebewegen door omeprazole (maagbescherming) voor te schrijven en we moesten voeding gaan indikken. We moesten dit twee weken de kans geven en daarna wilde ze pas verder kijken naar een eventuele koemelkallergie. Mijn kleine snoetje was op dat moment 2 tot 3 weken oud.

(Wij zijn begonnen met indikken met johannes brood pitmeel, maar hadden het idee dat ze hier niet goed op reageerde. Ze kreeg hier diarree van. We zijn toen overgestapt op gelilact.)

Ik las een boek: ‘Baby reflux en andere onruststokers’ van Stephanie Lampe. Het boek is zeker een aanrader. Maar ik vertel je er ook bij dat ik er ook onzeker van werd. Ik kon Ise niet volledig in het geschetste plaatje van het boek plakken. Weet dus als je stukken leest van andere ouders dat ieder kind uniek is. Jij als ouder bent uniek. Durf te vertrouwen op je intuïtie en moedergevoel.

Benieuwd hoe het verder ging? Binnenkort komt deel 2 online.

Mocht je vragen hebben stel ze gerust in de reacties. Wil je anoniem reageren, maak dat gebruik van het contactformulier.