Dankbaarweek #29

Iedere week deel ik mijn week aan de hand van mijn dankbaarheden. Er is altijd iets om dankbaar voor te zijn. Al is het je kopje koffie in de ochtend of puur omdat je vanmorgen wakker bent geworden. Dankbaarheid maakt gelukkig(er). Afgelopen week was een fijne week met meer rust.

Ik moet zelfs even terugdenken hoe het afgelopen week was. Het weekend was zo heerlijk dat ik bijna vergeet hoe het daarvoor ging.  

Ik nam bewustere pauzes. Ging vaker een langer stuk met de hond wandelen. Even zijn.

Ik besloot ook op maandag om half 4 te stoppen met werken. Ik werk 24 uur bij mijn werkgever, maar door de tijdelijke functies die ik momenteel bekleed, moet ik op mijn vrije dag een aantal uur werken. Of althans daar kies ik voor. Niets moet..

Dit gaat eigenlijk volledig tegen mijn principes in, maar het was even niet anders. Kiezen of delen. Of ik zet mijn werkdagen (inclusief opvangcontracten) om voor een tijdelijke functie of ik werk tijdelijk een aantal uur op mijn vrije dag. Ik hecht waarde aan hoe ik mijn vrije dagen nu heb ingedeeld, dus ik koos voor het laatste.

Alleen vergat ik dat ik hierdoor ruimschoots aan mijn contracturen kwam. Ik werkte iedere dag zo’n 9 uur plus de extra uurtjes op mijn vrije dag. EN zoals je vorige week hebt kunnen lezen nam ik op mijn werkdagen ook niet veel pauzes.

Ja, uh leuk! Maar dat is dus overuren knallen he. Ik besloot eerder te stoppen op maandag, zodat ik wat uurtjes kon compenseren. Het was eventjes wennen, maar het voelde heerlijk! Doordat ik op maandag ook nog eens vroeg begin met werken besloot ik even rustig aan te doen alvorens de kinderen te halen. Dankbaar dat we deze keuzes kunnen maken. Dankbaar dat ik deze keuzes maak. Dankbaar dat ik mijn eigen leiderschap daarin veel vaker mag voelen en mag uitdragen.

Op woensdag hadden we ouder gesprek. Ik vind school een lastig onderwerp als het om mijn eigen kinderen gaat. Mijn zoon komt geregeld thuis dat school stom is en na vakanties geeft hij altijd geruime tijd aan echt niet naar school te willen. Op school merken ze hier overigens niets van.

Ik vind het welbevinden van mijn kind het belangrijkste en er was even de vraag hoe ze de klassen in zouden delen. De school kwam met een passende oplossing voor alle kids die op het randje balanceren van nog een jaar groep 1 of toch door naar groep 2.

Dat geeft ons heel veel rust. Ik heb best wat twijfels gehad en soms nog wel over de school die we gekozen hebben. Ze hebben aan mij ook wel een hele kritische. Ik ben blij en dankbaar dat er op dit vlak een passende oplossing is. De rest zien we later wel weer.

Het weekend had ik me voorgenomen om echt wat leuks te doen met het gezin. De man vat dat dan wat anders op. Hij zorgde voor een oppas en nam me mee uit winkelen. We zijn bezig met de grote tuinverbouwing en er moesten nog wat spullen gehaald worden. Grote spullen. Ik was wat twijfelachtig, maar ik heb er intens van genoten. Van zoiets simpels als naar de woonboulevard. Gewoon even met zijn tweeën dromen, nadenken en kletsen. Ondanks dat ik winkels haat, haha. Maar we waren ook met een doel en dat geeft mij altijd rust.

Op zondag eiste ik wel dat we nu echt wat met het HELE gezin zouden doen. Soms heb je het gevoel geen tijd te hebben, maar moet je juist tijd maken. Door de tuinverbouwing was ik toe aan echte verbinding. Geen rompslomp eromheen. Even echt met elkaar zijn en met niets anders.

Dus besloten we naar de dierentuin te gaan. We hebben daar een abonnement en de snoetjes vinden het heerlijk. Vaak gaan we gewoon een uurtje. Deze keer was de eerste keer zonder kinderwagen. De minisnoet deed het top. We hadden een heerlijke dag. We hebben allemaal zo genoten van het uitstapje. Even geen uitbarstingen. Geen momenten waarop wij ons geduld verloren. Gewoon echt even zijn.

We hebben allemaal nog zeker 10x tegen elkaar gezegd hoe fijn het wel niet was. En als kers op de pizza aten we natuurlijk pizza’s van de BBQ.

En papa zou papa niet zijn als de snoetjes na zo’n leuke dag niet een cadeautje krijgen. Dus namen we Sophietje de dinosaurus en Paco de alpaca mee naar huis. Iedere dag gaan Sophietje en Paco overal mee naar toe. Ik denk dat de snoetjes ons net zo dankbaar zijn voor het weekend als wij hen dankbaar zijn.

Fijne week, mooi mens!